Hue - Hoi An

Hallo allemaal,

Daar zijn we weer, dit keer vanuit Hoi An. Afgelopen zondag kwamen we aan met de trein in Hue. Helaas was onze kamer toen nog niet klaar in het hotel dus eerst maar even bijkomen bij het zwembad. Het was een belabberde nacht geweest in die trein dus een beetje rust was welkom. Maar helaas, dat zat er niet in. Eerst kwam Leyla melden dat ze een beetje in haar (zwem)broek had gep.... Bleek gelukkig mee te vallen, pfffff, ik heb nog regelmatig nachtmerries van een soortgelijke episode in Thailand. Niks aan de hand, alles onder controle..... totdat Yasmin haar badpak heel geconcentreerd stond vol te duwen. Lekker begin weer. Dan maar even de stad in wandelen en wat eten.

Dus we zitten achter een hamburger en een clubsandwich en opeens zie ik Sophia wegtrekken, waarop ze meld dat ze gaat flauwvallen. Ik dacht, dat komt vast van de honger. Keelpijn en hoofdpijn had ik al gehoord maar er bleek toch meer aan de hand. Koortsig, flauwvallen, keelpijn, hoofpijn, alle registers werden opengetrokken. Sophia heeft zich naar het hotel weten te slepen en ik heb de kinderen naar het hotel weten te slepen. Inmiddels konden we wel naar de kamer en daar is Sophia neergestort op het bed.
Paar uurtjes slapen doet wonderen, dus rond de avond konden we toch weer even er op uit om wat te gaan eten. Maar Sophia ging toch niet helemaal lekker en dat bleek de nacht en volgende dag nog erger te zijn geworden. Gelijk aan het hotel gevraagd of er een dokter kon komen en dat kon voor $20. De oude man keek even met een grote zaklamp in haar keel, bepotelde haar even en kwam al snel tot de conclusie: toncilitis. Pardon? Ja ja, toncilitis een infectie waar wel wat medicijnen voor nodig zouden zijn en die had hij heel toevallig ook al bij zich. Fijn! Daar houden we van, een dokter die vooruit denkt. Hij ging heel voortvarend een brief schrijven voor de insurance. Wat goed! Ook daar denkt hij aan. En dat maakt dan totaal $50. Huh?? Hoe dan? De dame van het hotel stond ook met haar oren te klapperen, $30 voor de medicijnen. Toen ik vroeg of dit allemaal wel juist was meldde onze geleerde vrind dat het inderdaad een kostbare zaak was maar dat we het ook bij een apotheek konden proberen, wellicht zou het daar iets goedkoper zijn. Enfin, ik met Leyla met de taxi naar de apotheek-straat. Letterlijk een straatje met minimaal tien apotheken op een rij. In ruil voor het niet te ontcijferen recept kreeg ik een vracht pillen mee voor het totaalbedrag van: 50.000 Dong, ofwel 2 euro. Haha! Die dag heeft Sophia in bed doorgebracht. Papa is met de kindjes naar een speelparadijs gegaan, soort Monkeytown. Kinderen vonden het prachtig. De dag afgesloten met pizza's op de hotelkamer. Feest!

Dinsdag zijn we weer verder gegaan naar de volgende bestemming Hoi An. Helaas is Hue er een beetje bij in geschoten. Het plaatsje is bekend om de keizerlijke verboden stad. Ik heb het al gezien toen ik er in 2005 was en de kinderen dacht ik meer te plezieren met een indoor speeltuin dan met de keizerlijke ruines. Shit happens. Sophia voelde zich inmiddels iets beter. De antibiotica deed z'n werk. We hadden een prive chauffeur geregeld die ons in een paar uurtjes naar Hoi An zou brengen, met desgewenst een paar tussenstops bij mooie uitkijkpunten, bij een strand en bij de toeritische trekplijster Marble Mountain. Het was een fraaie rit over een bergpas, daarna dwars door de derde stad van Vietnam, Danang, en vervolgens naar Marble Mountain. De naam zegt het al, het is een grote marmeren berg waar marmer wordt gewonnen om beelden van te maken. Op de berg staan een aantal tempels en pagodes. Met een lift zit je in enkele seconden op de berg. Beneden aan de berg staan natuurlijk de gebruikelijke stalletjes van de lokale oplichters. Yes, marble elephant for you, my father made, only one dollar. Dat beeldje van one dollar is natuurlijk niet van marble maar een of ander composiet, het marmeren beeldje kost $15. Haha. Leuk uitstapje. Kwartiertje later stonden we bij onze guesthouse. Net buiten Hoi An, slechts vier kamers en supermooi. Zwembad erbij. De eigenaar bood ons die avond een heerlijk diner aan. Super!

Vandaag, woensdag, zijn we 's morgens op de fiets (van het guesthouse met kinderzitjes) naar het oude centrum van Hoi An gegaan. Sophia voelt zich weer veel beter. Heerlijk om een stukje te fietsen, kinderen vinden het ook prachtig. Ook prettig ivm de hitte. Het is erg warm in Hoi An, terwijl het volgens de voorspellingen zou regenen. Sowieso hebben we tot op heden erg veel geluk met het weer, alleen maar mooi en warm weer. Het oude centrum is allemaal wereld erfgoed en ziet er schitterend en nog steeds authentiek uit. Veel winkeltjes, koffie barretjes, restaurantjes en kleermakers waar Hoi An om bekend staat. Allemaal heel sfeervol. 's Middags zijn we naar het strand gegaan. Ook met de fiets te doen maar omdat we er wilden blijven eten en niet in het donker willen fietsen hebben we een taxi genomen. Als je ligbedjes wilt gebruiken op het strand, dan zijn ze gratis als je blijft eten bij degene die de bedjes verhuurt. Prima, eten aan het strand is immers gezellig. Dus na een paar uurtjes strand lieten wij de gamba's aanrukken en een mooie visschotel van de BBQ. De vier miserabele gamba's leken nergens op de foto van de gamba's in de menu kaart. Wij snappen dat een foto nog wel eens kan afwijken van de werkelijkheid (BigMac) maar dit sloeg nergens op. Uiteraard zagen we dat allemaal verkeerd toen wij om enige uitleg vroegen. De visschotel die even later arriveerde was helemaal genant en daar moest toch dik voor betaald worden. Wij verlangen niet veel maar wel het volle pond in een ons. Tijd voor stampij! En daar hebben aziaten een hekel aan. Als je je stem gaat verheffen en er bij gaat staan, dan krijgen ze het benauwd. Opeens begrijpen ze wel waar je het over hebt en opeens kan de rekening gehalveerd worden. Helaas, dit was niet meer te redden. Wat we hadden afgenomen hebben we betaald, de visschotel konden ze in re.. steken en onder luid Vietnamees gescheld vetrokken wij richting de taxi's. Als mensen zo kwaad worden dan hadden we het waarschijnlijk bij het rechte eind. Met rammelende magen weer naar het guesthouse, tijd voor room-service.

Morgen nog een dagje Hoi An. Vrijdag pakken we het viegtuig naar Can Tho in het Zuiden in de Mekong Delta.

Groetjes, Mark, Sophia, Leyla en Yasmin.