Hanoi - Mai Chau

Hallo allemaal,

Hierbij ons eerste berichtje uit Vietnam. Afgelopen vrijdag zijn we vertrokken vanaf Schiphol met meer bagage dan een gemiddelde Everest expeditie. Tot de tanden gewapend met kleurboeken, stiften, stickers, knuffels, puzzels, boekjes... deze vlucht van 11 uur zou zeker gaan lukken. En inderdaad wonder boven wonder liep het allemaal gesmeerd. Geen koffie over m'n broek, geen kipfilet in tomatensaus over mijn witte overhemd. Kindjes waren lekker Dora aan het kijken... Totdat Yasmin zich leek te verslikken en er wat uitgooide. Ho! Snel doekje erbij, even wassen, schoon shirtje aan. Dat was schrikken.... ga maar even bij Mama liggen om bij te komen.........om vervolgens Mama helemaal onder te spugen! Eeeeeeuw, wat meurt die rommel. Gelijk naar de pantry van de stewardessen om schoon te maken waar Yasmin dacht: ik gooi hier ook wat in een of andere hoek. Mama de WC in gedoken om te redden wat er te redden valt, Papa in de andere WC om Yasmin schoon te maken. Toen dat klaar was begon Yasmin weer vrolijk opnieuw. Vreemd dat er altijd veel meer uitkomt dan er in is gegaan. Toen iedereen weer schoon was konden we weer in onze zetel plaatsnemen, dit keer volledig ingepakt met dekens van Cathay Pacific. Je weet maar nooit.... en inderdaad de finale lading werd gelost. Hier is het gelukkig bij gebleven. Na 11 uur aangekomen in Hong Kong. Alwaar wij ons eerst mochten laten afblaffen door de douane, daarna vrijwel aansluitend de vlucht naar Hanoi. Nog eens 1u en 3 kwartier. Op de luchthaven van Hanoi weer in de rij voor de visa. D.w.z. pasfoto's inleveren bij boze douaniers, want dat schijnt zo te moeten, stempeltjes zetten en voila! Dat is dan $100 voor 4 stempels en $80 voor de immigratiebrief hadden we in NL al betaald. Netjes!
Gelukkig werden we overal uit de rij gehaald, zowel op Schiphol, Hong Kong en Hanoi, om vooraan aan te sluiten. Wij hebben immers twee vermoeide kinders bij ons en met vermoeide kinders is het slecht hazen vangen. Transfer van het hotel was geregeld en bracht ons in 45min. naar het hotel in het centrum van Hanoi. Daar nog een uur wachten tot de kamer beschikbaar was, maar toen konden we dan eindelijk even gaan liggen. Tot zover een heerlijke vakantie!
Twee uurtjes later weer fris en fruitig ;-) en klaar om de stad in te gaan. Hanoi is echt een gekkenhuis. Er rijden omgeveer een miljard brommers en die hebben het stuk voor stuk op voetgangers voorzien. Maar ze zijn wel zo vriendelijk om net als de auto's continue te toeteren dat ze voornemens zijn je aan te rijden. Op de stoep lopen kan helaas niet, daar staan namelijk brommers geparkeerd. Voor kinderen behoorlijk intimiderend, daarom allebei maar op onze rug gedaan. We hebben een rugdrager en een draagzak bij ons. Die dag een stukje rondgewandeld en even gegeten. Dat was wel voldoende, lekker slapen.
Zondag, na een rommelig nachtje waarin Leyla om 0.00u kwam melden dat ze klaar was met slapen en eventueel bereid was haar slaap voort te zetten als dat bij ons in bed kon, waren we weer enigszins bijgetrokken. Normaliter zwichten wij niet voor chantage maar gezien de omstandigheden, vooruit dan maar bij ons in bed. Yasmin was haar al voor gegaan. Toch leuk om de penthouse te hebben geboekt met drie kingsize bedden om vervolgens met ons vieren in 1 bed te eindigen. 
We zijn die dag eerst met een taxi naar de Hao Li gevangenis gegaan. Gezellig begin dachten wij zo. Na het museum hebben we een taxi gepakt naar de Old Quarter. Daar zijn we niet aangekomen, althans niet met die taxi. De taxi naar het museum bracht ons voor 20.000Dong. In de taxi erna zaten we na de eerste bocht al op 30.000 en opeens sloeg de meter op hol naar 65.000. Wij zagen dat en brulden de chauffeur toe dat hij de taxi gelijk aan de kant kon zetten. Toen wij hem hiermee confronteerden speelde hij met veel verve de rol van Gekke Henkie. Wij zijn zonder te betalen uitgestapt nadat wij hem in allerlei talen voor dief en oplichter hadden uitgemaakt. Het feit dat hij ons niet achterna kwam met een samoerai zwaard toont aan dat zijn handelswijze niet in de haak was. Hij maakte nog wat slaan-gebaren om vervolgens weg te rijden. Wij zijn verder gaan lopen naar o.a. de Old Quarter, het Hoan Kiem meer. Bij een tentje gaan zitten voor de echte noodle soup en spring rolls. Eind van de middag Yasmin even laten slapen en daarna weer terug de stad in. Via straatjes waar iedereen op straat op hele kleine krukjes  zit te eten en drinken naar het theater voor de waterpoppenshow. Die show is bekend in Hanoi en leek ons erg leuk om daar rond bedtijd naartoe te gaan met de kinderen. Yasmin sliep alweer toen we het hotel uitgingen en Leyla lag tijdens het eten opeens te slapen. Gelukkig waren ze tijdens de show wakker, sterker nog, ze waren over al hun slaap heen. En dat hebben we geweten tot ca. 23:30.  
De volgende dag, maandag, moesten we vroeg op. We zouden om 8u opgehaald worden door een busje voor vertrek naar Mai Chou, ten westen van Hanoi. Dat was geen beste ochtend met grumpy old Leyla. Met dank aan het gebrul van onze humeurige dochter is het hele hotel vroeg opgestaan. Het busje bracht ons samen met nog een tiental toeristen in 4uur naar Mai Chou. Mooie spectaculaire rit door de bergen met veel inhaalwerk bij voorkeur in de bocht. Mai Chau is een hele rustige streek in de bergen met allemaal kleine dorpjes met huizen op palen. Het is hier ook mogelijk om bij mensen thuis te overnachten. Dat wilden wij de lokale bevolking niet aandoen met Osama bin Leyla en Yasmin al Sadr. Wij hadden een fraai boetiek hotelletje geboekt. Het is hier werkelijk prachtig. We zitten tussen de bergen in een vallei met rijstvelden.
Vandaag dinsdag zijn we  met een gids gaan fietsen door het land. Fietsen met hele ouderwetse kinderzitjes, werkt allemaal prima. Prachtige fietstocht gemaakt door het platteland, door dorpjes, langs de rijstvelden, viskweekvijvers. Heel erg leuk. 
We blijven in Mai Chou tot morgenmiddag, daarna gaan we weer terug naar Hanoi om de dag daarna door te reizen naar Halong Bay.

Groetjes, Mark, Sophia, Leyla en Yasmin.